Ouderavond op school

Ouderavond-angsten

Na een hele dag in de stress te hebben gezeten was het eindelijk zover. Het was dinsdag. De hele week lang, keek ik hier tegen op. Pijnlijke buik en geen concentratie. Angst over wat er allemaal fout zou kunnen gaan. Het voelde als een soort hoogtevrees. Je staat op de richel van een klif en voelt alle losse steentjes onder je voeten bewegen. Álles om je heen lijkt te bewegen en langzaam val je naar voren. Angst omklemt je hart. Het gebonk gaat sneller en sneller. En dan val je naar beneden. Dat is ongeveer hoe ik mijn gevoel zou beschijven.

Aaaai

Ik moest op dinsdag 25 september een presentatie houden op de ouderavond. Ik vind het moeilijk om voor een klas te staan met kinderen uit mijn klas. Alles begint dan te trillen en ik vergeet wat ik aan het vertellen ben.

Dit was moeilijker. Ik moest presenteren voor allemaal onbekende mensen. Zij zouden achteraf (en soms vooraf) proberen te bepalen wat voor meisje ik precies was. Was ik aardig of gemeen? Sociaal of gesloten? Kon ik goed spreken en mezelf duidelijk maken of was ik iemand die vooral tegen zichzelf praatte en naar de grond keek. Gelukkig was ik niet de enige die zou worden beoordeeld. De rest van het groepje waarmee ik de presentatie deed, stond naast mij.

Beoordeeld

Ik had het gevoel alsof ik aan ieders verwachtingen moest voldoen. En dat zorgde natuurlijk voor nog meer stres. En toen was het zover. Ik zat in mijn eentje in het lokaal te wachten tot er mensen binnen zouden komen. Er stond klassieke muziek op in het lokaal en ik voelde me net Alice in Wonderland. Tegelijkertijd klonk de muziek ook erg onheilspellend en beangstigend.

Het begin…

Langzaam druppelde de mensen binnen. Sommige van mijn klasgenoten waren er ook. Onze mentrix nam het woord toen alle ouders hun plaats op hadden gezocht. Zij kondigde ons aan. We liepen snel naar voren. Ik probeerde goed het publiek in me op te nemen zodat ik, wanneer het mijn beurt was, al een beetje gewend was aan al die gezichten.

Toen was het mijn beurt… Het ging geweldig. Ik concentreerde me vooral op mezelf en sprak open en duidelijk. Ik maakte een paar grapjes en het publiek lag als was in mijn handen. Ik praatte langer dan ik verwacht had en achteraf was iedereen erg enthousiast. Ik kreeg veel complimenten en ik was enorm opgelucht. Ik denk dat de volgende presentaties mij veel gemakkelijker af gaan.